Elke levensfase vraagt om andere hulpverlening
Bij “BHV door het leven” komt heel veel kijken. Het maakt namelijk nogal verschil of je verantwoordelijk bent voor de bedrijfsveiligheid van een kantoor waar gezonde mensen werken die in leeftijd variëren van 18 tot 65 jaar, voor een kinderdagverblijf voor baby’s en kleuters van 0 tot 4, of voor een verpleeghuis voor hoogbejaarde mensen.
Natuurlijk moet je bij een calamiteit in alle gevallen zo snel mogelijk het pand ontruimen, een beginnende brand kunnen blussen, een wond verbinden en een slachtoffer reanimeren. Maar het maakt een wereld van verschil of je dat doet bij een peutertje van drie, bij een stevige man van 45 of bij een dame van 86. Niet alleen vanwege de fysieke verschillen tussen deze mensen, maar ook door de emotionele en sociale aspecten die een belangrijke rol spelen bij hulpverlening. En vooral ook door de manier waarop je als hulpverlener het slachtoffer benadert. Daarnaast kun je in je organisatie mensen van diverse leeftijdscategorieën op bezoek krijgen. We praten erover met onze instructeur Kristof Piotrowski.
Natuurlijk moet je bij een calamiteit in alle gevallen zo snel mogelijk het pand ontruimen, een beginnende brand kunnen blussen, een wond verbinden en een slachtoffer reanimeren. Maar het maakt een wereld van verschil of je dat doet bij een peutertje van drie, bij een stevige man van 45 of bij een dame van 86. Niet alleen vanwege de fysieke verschillen tussen deze mensen, maar ook door de emotionele en sociale aspecten die een belangrijke rol spelen bij hulpverlening. En vooral ook door de manier waarop je als hulpverlener het slachtoffer benadert. Daarnaast kun je in je organisatie mensen van diverse leeftijdscategorieën op bezoek krijgen. We praten erover met onze instructeur Kristof Piotrowski.
Volwassenen
‘De meeste mensen denken bij BHV aan hulpverlening aan werkende volwassenen. Mensen op kantoren, in fabrieken, in de bouw, in de haven of in zorginstellingen. Mensen die met gevaarlijke stoffen werken, onwel kunnen worden, soms van steigers vallen, of met een brand geconfronteerd worden. In principe zelfredzame mensen waarmee je - tenzij ze bewusteloos of in paniek zijn - goed kunt communiceren. Ze luisteren naar instructies, kunnen zelf het pand verlaten, aangeven wat er gebeurd is, en waar en hoeveel pijn ze hebben. Maar zelfs bij deze ‘ideale’ slachtoffers is bedrijfshulpverlening en het geven van EHBO hard werken, omdat je als hulpverlener altijd geconfronteerd wordt met spanning en tijdsdruk: er is een calamiteit gebeurd en je moet direct en goed handelen.
Met die spanning en tijdsdruk heb je ook te maken bij de twee andere groepen, kinderen en ouderen, maar daar spelen nog wat andere zaken mee die de hulpverlening extra gecompliceerd maken.’
Met die spanning en tijdsdruk heb je ook te maken bij de twee andere groepen, kinderen en ouderen, maar daar spelen nog wat andere zaken mee die de hulpverlening extra gecompliceerd maken.’
Kinderen
‘Een aantal verschillen liggen voor de hand: kinderen begrijpen vaak niet of veel minder goed dan volwassenen wat er aan de hand is. Ze overzien de ernst van de situatie niet. Hun zelfredzaamheid is minder groot dan die van volwassenen. Baby'tjes moeten bij een ontruiming gedragen worden, oudere kinderen kunnen zelf lopen maar begrijpen vaak niet wat er gebeurt en werken minder goed mee. Ook zijn de ongevallen anders: kinderen stoppen nog wel eens een knikker in hun neus, vallen van de glijbaan, krijgen een koortsstuip of hersenvliesontsteking. Maar de grootste verschillen met hulpverlening aan volwassenen zijn de emotionele, communicatieve en sociale aspecten.
Veel hulpverleners zijn ouders en projecteren de calamiteit op hun eigen kind en hun eigen situatie. Hoe zouden ze zelf reageren als hun kind van de trap is gevallen? Als hun kind zo veel pijn heeft? Vaak ook slaat de emotie van het kind over op de hulpverlener. Die emoties beïnvloeden hun zelfverzekerdheid.
Je moet bij kinderen andere hulpmiddelen inzetten, andere dingen doen. Op een andere manier communiceren bijvoorbeeld. Want hoe kun je een huilend kind laten aangeven waar hij pijn heeft of laten vertellen wat er gebeurd is? Hoe doorbreek je de ‘sociale druk’ als een kind tegenover zijn vrienden stoer wil doen en niet wil laten merken dat hij echt veel pijn heeft? Hoe ga je om met tieners die door drugs of drank niet meer goed kunnen nadenken en niet willen meewerken met de hulpverleners?’
Veel hulpverleners zijn ouders en projecteren de calamiteit op hun eigen kind en hun eigen situatie. Hoe zouden ze zelf reageren als hun kind van de trap is gevallen? Als hun kind zo veel pijn heeft? Vaak ook slaat de emotie van het kind over op de hulpverlener. Die emoties beïnvloeden hun zelfverzekerdheid.
Je moet bij kinderen andere hulpmiddelen inzetten, andere dingen doen. Op een andere manier communiceren bijvoorbeeld. Want hoe kun je een huilend kind laten aangeven waar hij pijn heeft of laten vertellen wat er gebeurd is? Hoe doorbreek je de ‘sociale druk’ als een kind tegenover zijn vrienden stoer wil doen en niet wil laten merken dat hij echt veel pijn heeft? Hoe ga je om met tieners die door drugs of drank niet meer goed kunnen nadenken en niet willen meewerken met de hulpverleners?’
Ouderen
‘In zorginstellingen spelen weer andere factoren. Mensen in verpleeghuizen zijn vaak minder mobiel en minder zelfredzaam. Ze zijn niet meer zo goed ter been, hebben een rollator of een rolstoel nodig, of liggen ziek in bed. Ook zijn ze mentaal niet altijd meer wat ze waren: hun kortetermijngeheugen doet niet meer wat het zou moeten doen. Allemaal facetten die de hulpverlening anders en gecompliceerder maken. En dan doel ik niet op de medische aspecten, want medische kennis is in de zorginstellingen volop aanwezig. Het gaat vooral om inlevingsvermogen, geduld, een andere manier van communiceren en zelfverzekerdheid. En wat specifieke vaardigheden als omgaan met een evacuatiestoel.’
Voorbereid op alle risico's
Van een reanimatie van een baby tot hulpverlening aan een niet-zelfredzame oudere. Ben jij voorbereid op de risico's die elke levensfase met zich meebrengt? Doe de test!
En wat betekent dat voor de trainingen?
‘Wij leren de deelnemers van de BHV- en EHBO-trainingen met al deze verschillen rekening te houden en te anticiperen op de emotionele en sociale aspecten. We leren ze ook de slachtoffers op een andere manier te benaderen. Voor mensen die werken in de kinderopvang is er een speciale EHBO-cursus, die overigens wettelijk verplicht is.
Lees meer
-
Wat levert doorgroeien als BHV’er jou persoonlijk op?Als BHV'er speel je een belangrijke rol in de veiligheid van een organisatie. Je bent er in noodgevallen om hulp te bieden, maar de kennis die je opdoet kan je ook helpen om door te groeien naar andere veiligheidsfuncties. Je bent namelijk nooit uitgeleerd! Wij leggen je uit hoe je je verder kan ontwikkelen binnen de bedrijfsnoodorganisatie. -
-
Survivalgids voor BHV'ersBedrijfshulpverlening is geen gemakkelijke taak. Het vereist moed, kennis en de bereidheid om verantwoordelijkheid te nemen wanneer elke seconde telt. Wij realiseren ons dat deze rol extra inspanning en toewijding van jou vraagt, bovenop je reguliere werkzaamheden. Daarom willen we je niet alleen bedanken voor je huidige inzet, maar je ook ondersteunen in je continue groei en ontwikkeling in deze cruciale functie. -
Ploegleider versus coördinator: wie doet wat precies?Een BHV-organisatie bestaat vaak uit meerdere rollen. Zo heb je naast de BHV’ers en een Hoofd-BHV, ook een coördinator en ploegleider. Maar wat is nu precies het verschil tussen die twee? Tijd om de taken en verantwoordelijkheden op een rijtje te zetten. Zo kun je meteen checken of dit iets voor jou is! -
Taken & verantwoordelijkheden binnen de bedrijfsnoodorganisatieDe bedrijfsnoodorganisatie bestaat uit een team van medewerkers die zich graag inzetten voor de veiligheid
van de organisatie. Dit houdt in de preventie van bedrijfsongevallen, het coördineren van een ontruiming, het
verzorgen van essentiële communicatie tijdens noodsituaties en adequaat reageren bij ongevallen. Om dit alles effectief te organiseren zijn er verschillende rollen met specifieke verantwoordelijkheden vastgesteld. Die zijn noodzakelijk voor een goed functionerende bedrijfsnoodorganisatie en een optimale samenwerking van het
team, medewerkers en eventuele hulpdiensten. -
5 tips voor het werven van BHV’ers internAls werkgever wil je de BHV-organisatie goed op orde hebben. Dat is tenslotte jouw verantwoordelijkheid. Bovendien wil je dat medewerkers en bezoekers veilig zijn, ook in het geval van een calamiteit. Denk aan een ongeval, brand of iemand die onwel wordt. Om in die allereerste cruciale minuten accuraat op te treden, heb je bedrijfshulpverleners (BHV’ers) nodig. Maar, hoe motiveer je collega’s om die rol op zich te nemen? Een uitdaging waarmee veel bedrijven worstelen. Wij delen tips! -
Hesjes voor de bedrijfsnoodorganisatie: Hoe zit dat?Bedrijfshulpverlening is een belangrijk onderdeel van de veiligheid op de werkvloer in Nederland. (Hoofd-)BHV’er, en ploegleiders en zijn getrainde medewerkers die bij een noodsituatie zoals brand, ontruiming, of een medisch incident, direct kunnen ingrijpen om de veiligheid van andere werknemers te waarborgen. Een belangrijk aspect van de herkenbaarheid en effectiviteit van de bedrijfsnoodorganisatie is het dragen van een hesje in een specifieke kleur. In dit artikel beschrijven we de kleuren van hesjes, wat er precies verplicht is, en welke kleur geassocieerd wordt met verschillende rollen binnen de bedrijfsnoodorganisatie.
-
10x handige hulpmiddelen voor BHV-teams bij een ontruimingWhoooop. Het alarm in het bedrijfspand gaat loeiend af. Tijd voor de getrainde BHV’ers om te gaan ontruimen. De slow whoop, noodverlichting, vluchtwegaanduiding en verzamelplaats zijn meestal wel aanwezig. Maar wist je dat er nog meer handige hulpmiddelen zijn die de taak van BHV’ers tijdens een ontruiming een stuk makkelijker maken? We delen ze hier met je! -
